25 Mayıs 2009 Pazartesi

Mevlana Rumi'den (VII)

.
İnsanlarda gördüğün birçok zulümler, senin huyundur. Sen, kendi huyunu onlarda görüyorsun. Senin varlığın, nifakın, zulmün, gafletin onlara aksetmiştir.

Akıl ve zekada kemale ermekle insan Hakk’a varamaz. Allah’ın fazlı, keremi ancak kırık kalpleri, yıkık gönülleri arar.

Baharların tesiriyle hiç taş yeşerir mi? Sen de toprak ol ki renk renk çiçekler bitiresin. Yıllardır gönüller inciten, kalpler kıran taş oldun. Denemek için bir zaman da toprak ol!

Gönül gözü açık olanlar, hangi hayvana, hangi bitkiye bakarlarsa baksınlar, Allah’ın sanatının, güzelliğinin bahçelerinden manevi gıdalar alırlar. Bundan dolayıdır ki Hak aşıklarına, “Nereye dönersiniz dönün, orada Allah’ın yüzü, Allah’ın güzelliği vardır” buyuruldu...Hak aşıkları da güzellerin yüzlerinde Hakk’ın güzelliğini görürler.

Ölüm gününde ulu bir bey olmak için ecel vaktine kadar iyi tohumlar ekmek gerek.

Kendini, kendi vasıflarından (kötü huylarından, nefsani isteklerinden) kurtar, temizle ki; saf, temiz gerçek varlığını, lekesiz zatını, ilahi özünü göresin.

Sevgi ve acıma hissi, insanlık vasfıdır; hiddet ve şehvet ise hayvanlık vasfıdır. Kadın, sadece sevgili değildir, Hakk’ın nurudur.

İnsan ikinci defa doğunca (yani ana rahminden doğduğu gibi, kendi bedeni rahminden de doğup nefsani arzulardan kurtulunca), illet ve sebepleri ayağının altına alır.

Hz. Adem’in işlediği kusur, karın ve cima yüzünden oldu. Fakat İblis’in suçu, ululuktan ve mevkii yüzündendi.

Şu ahir zamanda can kuşları (insanlar, Halk) bir an için olsun birbirinden emin değildir. Halk nefsani gıdalar yüzünden birbirine düşmüşlerdir.

Allah güzeldir, güzelliği sever.

Güzel ve iyi suret/sekil, bil ki kötü huyla beraber olunca bir kalp akçe bile etmez! Çirkin ve hakir sureti olan huyu güzel olursa, ona kurban ol!

Bu dünyada gördüğün bütün bu güzellikler, hoşluklar, ulu bir deryadan sızıp gelmektedir. Sen cüz’ü bırak da külle doğru yüzü cevir!

Güzeller, Allah’ın güzelliğinin aynasıdır. Onlara gönül vermek, Hakk’ı istemenin, Hakk’ı aramanın yankısıdır.

İnsanın gözü neyi görürse, değeri o kadardır.

Sende, senden başka bir “sen” gizlidir. Ne olduğunu anlayan, gerçek varlığı görebilen kişiye kul, kurban olayım ben.


KAYNAK: Konularına Göre Derlenmiş; MEVLANA’DAN DÜŞÜNDÜREN SÖZLERİ, Yayına Hazırlayan: Şaban Karaköse, Yakamoz Yayınları, İstanbul 2007 (kapak)
.
.
.

Hiç yorum yok:

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

The Reflection Cafe

Site İstatistikleri

Locations of visitors to this page


 

Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı